Mai tohng phet maak

Vijf uur zijn we opgehaald om vanaf Chiang mai naar Krabi te vliegen. Onze privé chauffeur stond klaar.  We hadden een speciale ticket inclusief eten, maar toen ze om half 7 met een bak nasi met ei en kip langskwamen, hadden Jana en ik bijna de ananas van die avond ervoor er even naast gelegd.  We stapten uit op Krabi Aonang. Daar zijn we aangenaam verast toen we onze accommodatie zagen. We kwamen aan op een schattig hofje waarop primitieve bamboehutjes staan. Naast onze hutjes is een zwembad, zodat we daarin kunnen rollen vanuit ons bed.  We zijn ondanks de immense hitte toch naar de zee gelopen, wat echt een stukje verder was dan verwacht(5km). De Gevoels afstand was 200km, want het was 40 graden. Toen we eindelijk op het strand aankwamen, hebben we natuurlijk ook foto’s gemaakt. Een foto is altijd minder mooi dan in het echt, dus aan de foto’s te zien kan je begrijpen dat het het lopen waard was. Terug hebben we maar de tuktuk gepakt, want Ome Erwin was verbrand. Wij bleekscheetjes

De dag begon écht goed. Ik heb uitgeslapen. Ik ben ook eindelijk in mijn boek begonnen.  We hebben eigenlijk de gehele dag geen reet uitgevoerd en langs het zwembad gehangen. Maar ook van zonnen wordt je hongerig, dus Martha en ik gingen op pad.  Niks zonder rijst te bekennen, dus rijst als lunch it is. Ik had een parasol meegenomen ter bescherming tegen de zon. Mijn tere witte huidje kan dit allemaal niet aan joh. Locals lachte me uit, maar ik lachte toen het letterlijk een half uur later met bakken uit de hemel stortten en mijn parasol een paraplu werd.  De stortregen weerhield Martha niet om een ijskoffie voor Ome Erwin te regelen bij het kraampje naast ons hotel. Ik wachtte met al het eten geduldig onder een klein afdakje. Secondes leken wel uren, want naast mij stond een Thai me nogal ongegeneerd aan te staren. Ik schreeuwde nog een paar keer: ‘Mart, schiet op!’, maar haar reactie was: ‘Ja-ha, maak even een praatje dan’. Ik probeerde iets in het Engels te zeggen, maar zijn reactie

Zoals afgesproken zijn we 9 uur opgehaald. Onze chauffeur verzekerde ons een mooie dag. Hij had van alles bedacht om aan ons te laten zien. Het begon al goed. De Beegee’s cd stond aan en de sfeer zat er goed in. 1e stop: olifanten ‘rescue’ park. Daar gaan wij niet naar binnen. Als bezoeker kon je op olifanten rijden (wat slecht is voor die dieren) of je kon met de olifanten wassen (wat slecht is voor ons).  2e stop: tiger hugging. Een of andere rare dierentuin met alleen maar tijgers. Daar gaan wij niet naar binnen. De tijgers moesten voor elke toerist in de houding staan om geaaid te worden en gefotografeerd. Ik raakte lichtelijk geïrriteerd doordat onze chauffeur ons steeds naar iets bracht dat we niet wilde of hadden afgesproken. 3e stop: Longneck village. Onze chauffeur verzekerder ons (zoals hij het afgelopen half uur al vaker had gedaan) dat we dit leuk zouden vinden. We stopte bij een aftands tentje waar we, om verder te mogen, 500 bath (€10.-) moesten betalen.  In het dorpje st