De oude stad

De dag begon écht goed. Ik heb uitgeslapen. Ik ben ook eindelijk in mijn boek begonnen. 

We hebben eigenlijk de gehele dag geen reet uitgevoerd en langs het zwembad gehangen. Maar ook van zonnen wordt je hongerig, dus Martha en ik gingen op pad. 

Niks zonder rijst te bekennen, dus rijst als lunch it is. Ik had een parasol meegenomen ter bescherming tegen de zon. Mijn tere witte huidje kan dit allemaal niet aan joh. Locals lachte me uit, maar ik lachte toen het letterlijk een half uur later met bakken uit de hemel stortten en mijn parasol een paraplu werd. 

De stortregen weerhield Martha niet om een ijskoffie voor Ome Erwin te regelen bij het kraampje naast ons hotel. Ik wachtte met al het eten geduldig onder een klein afdakje. Secondes leken wel uren, want naast mij stond een Thai me nogal ongegeneerd aan te staren. Ik schreeuwde nog een paar keer: ‘Mart, schiet op!’, maar haar reactie was: ‘Ja-ha, maak even een praatje dan’. Ik probeerde iets in het Engels te zeggen, maar zijn reactie was: intenser gestaar en gehijg in me nek. Ik ging de uitdaging aan. De daarop volgende minuut was een staar wedstrijd. De wedstrijd werd onderbroken toen hij naar de telefoon in mijn hand wees en zei: ‘telephonenumber’. Ik koos ervoor om op gepaste wijze te reageren. Ik ging in de stortregen staan. 

We hebben geluncht op een in elkaar geflanste tafel in onze hotelkamer (Jana’s bed). 

Eind van de middag kwam de zon weer en zijn we naar de oude stad gegaan. Het was wel cool om te zien dat dat gedeelte van de stad een heel andere sfeer had, terwijl de twee gedeeltes alleen met een gammele muur gescheiden waren. 

Er vielen mij een aantal dingen op. 

Ten eerste snap ik nu eindelijk het verkeer een beetje. Niet alleen rijden de mensen hier links en zijn de markeringen op straat een lachertje en volledig onnodig, maar ook de verkeerslichten worden niet serieus genomen. In Bangkok reed iedereen stapvoets door rood, want ja, iedereen reed 5 km per uur dus het maakte niet uit. Hier is het wat minder druk, dus rijd het wel door, maar kleurenblind zijn ze nog wel. Wanneer het stoplicht op rood gaat zie je de voertuigen een beetje remmen, de bocht om kijken en sneaky invoegen. Totale schijt aan de stoplichten. Voor ons als voetgangers is dat even wennen, want het oversteken voor ons wordt hierdoor op hoop van zegen, op goed geluk en met een schietgebedje. 

Nog even iets heel anders: wat doe jij om een beetje te bezuinigen op het milieu? Korter douchen, beetje afval scheiden, geen afval op straat gooien, gebruik van zonnepanelen, een smart enecosysteem in huis misschien? Nu gaan ze in Nederland zelfs rietjes verbieden toch? Soms voel ik me nog wel eens schuldig, want misschien kan ik meer doen. 

Met dat in gedachte besefte ik me eigenlijk dat alles hier van plastic is en in plastic wordt verpakt ALLES. Vandaag hadden we bijvoorbeeld eten gekocht. De rijst zit in plastic bakjes met plastic papier ingewikkeld in een plastic tasje. Bij de plastic bekers met drinken krijg je plastic rietjes verpakt in plastic. Besef dat ze hier plastic in plastic verpakken. 

Als je hier plastic zou verbieden tot alleen hoognodig gebruik, hebben we dat heikneuterige gedrag in Nederland helemaal niet nodig. 

Het laatste wat me opviel zijn de vele bokswedstrijden die hier worden gehouden. De hele stad leeft erop. Van die dunne Thaise mannetjes die elkaar helemaal verrot slaan. Het gaat hierbij natuurlijk volledig om het gokken. Ik weet dat het niet ladylike is, maar ben toch nieuwsgierig geworden naar zo’n wedstrijd.

We hebben de dag afgesloten met eten van de nightmarket. Ik weet dat er veel mensen zouden huiveren bij het idee, maar warme ananas met rijst, kip en garnalen. Ik ben een Hawaï-pizza kind of girl en proud. Als je dan toch een goede boodschap uit deze post moet halen vergeet dan het milleu gedeelte en stop met het haten op warme ananas. 

Onze tijd hier in Chiang mai zit erop. Morgenochtend gaan we richting Krabi. We worden 5 uur opgehaald, dus dat wordt strijden. Ons volgende verblijf mag geen hotel genoemd worden, dus je zal meer van ons horen wanneer de WiFi het toelaat. 

Als je tot zover hebt gelezen en je nog niet moe bent van onze verhalen, laat dan onder deze post of op facebook een reactie achter. Ik ben stiekem heel nieuwsgierig wie dit allemaal lezen. 

Bovenstaande foto is een video ✅ (staat op facebook)