Sticky waterfall

- juni 28, 2018

Zoals afgesproken zijn we 9 uur opgehaald. Onze chauffeur verzekerde ons een mooie dag. Hij had van alles bedacht om aan ons te laten zien. Het begon al goed. De Beegee’s cd stond aan en de sfeer zat er goed in.

1e stop: olifanten ‘rescue’ park. Daar gaan wij niet naar binnen. Als bezoeker kon je op olifanten rijden (wat slecht is voor die dieren) of je kon met de olifanten wassen (wat slecht is voor ons).

2e stop: tiger hugging. Een of andere rare dierentuin met alleen maar tijgers. Daar gaan wij niet naar binnen. De tijgers moesten voor elke toerist in de houding staan om geaaid te worden en gefotografeerd.

Ik raakte lichtelijk geïrriteerd doordat onze chauffeur ons steeds naar iets bracht dat we niet wilde of hadden afgesproken.

3e stop: Longneck village. Onze chauffeur verzekerder ons (zoals hij het afgelopen half uur al vaker had gedaan) dat we dit leuk zouden vinden. We stopte bij een aftands tentje waar we, om verder te mogen, 500 bath (€10.-) moesten betalen.

In het dorpje stonden ongeveer 20 huisjes. Of nouja, ‘huisjes’. In het dorpje waren alleen vrouwen en kinderen. Elk huisje had een eigen kraampje waarin de vrouwen sjaals en doeken aan het weven waren. Elke keer als wij langsliepen gingen de bewoonsters op hun plek zitten in hun kraam, alsof ze etalagepoppen waren. Ik heb me in lange tijd niet zo ongemakkelijk gevoeld. We hadden de dierentuinen afgeslagen, maar zaten nu gewoon in een mensentuin. Ikzelf kon geen foto’s maken. Gelukkig heeft Ome Erwin wat foto’s gemaakt, want de meeste vrouwen die je zag waren echt mooi. Hun nekken hadden dan wel de traditionele ringen en hun gezicht was geschilderd, maar hun gezichtsvorm, uitdrukkingen en lichaamsbouw was ook voor westerse standaarden erg mooi (foto: het jonge meisje en de jonge vrouw).

Tot mijn opluchting zijn we niet lang gebleven. Op de weg naar de uitgang werden we nog even snel verast door wat oudere vrouwen die gore smurrie ongegeneerd aan het kauwen waren, echt top. Ome Erwin zei dat je van die zooi high kan worden. Hij zal het wel weten, de 80’s waren sick.

We hadden nog een korte discussie of dit nou echt de longnecks, waren of dat deze mensen aan het eind van de dag gewoon naar hun eigen hotelkamer terug gingen en hun kettingen op het nachtkastje leggen voor de volgende dag. We waren immers met onze chauffeur op stap en wij kenden hem nu al wel goed genoeg om aan alles te twijfelen (ongeveer een uurtje). We waren ook niet ver buiten de stad, je zou toch denken dat zo’n dorpje verder de bergen in ligt. We zullen het nooit weten, ze hebben nu toch al ons geld.

Terug in de auto begon onze chauffeur weer te zeiken over de volgende ‘animal farm’, dus ik was het zat. Ik heb hem vriendelijk duidelijk gemaakt: no, no, no animal farm! Go to the Sticky waterfall.

4e stop: een andere waterval dan de ‘sticky’. We stonden voor het hek van een waterval die wij niet bedoelde. Natuurlijk moesten we weer te veel geld betalen en natuurlijk gingen we dat niet doen.

Klaar er mee: ‘First Sticky waterfall, then Doi suphet tempel. You no drive, we no pay’.

Hij snapte het allang, maar nu kon hij er niet meer onderuit. We moesten nog even een rondje in de Indiaanse giftshop (stop 5) van zijn vriend lopen en dan konden we echt gaan.

Martha vond me onnodig onaardig, maar onze volgende stop was wel degelijk:

6e stop: Sticky waterfall. Dit was dus echt vet leuk! Het was een waterval waarop je naar boven en naar beneden kon lopen. De stenen die onder het water lagen waren ruw, waardoor je met genoeg grip kon klimmen. Het was geen toeristische attractie. We waren een van de weinige die aan het klimmen waren. We konden zo lang als we wilde klimmen en dat hebben we ook gedaan. De chauffeur vond het maar gek dat we dit wel leuk vonden.

Eindelijk snapt die knakker het, want hij bracht ons voor de lunch bij een locale markt waarop alleen de locals hun eten haalden. Dit was super! Het eten was top, de mensen waren vriendelijk, mijn favoriete markt tot nu toe.

7e stop: Doi suphet tempel. Zoals opgedragen zijn we ook netjes, na wat haarspeld bochten in de bergen, afgezet bij de beroemde tempel. Wij gingen de tempel zelf niet in. Wij houden niet van tempels, want we zijn Christelijk. Tempels houden trouwes ook niet van ons, want we zijn te bloot gekleed. Erg tegenstrijdig, want een echte backpacker met rastahaar (dat duidelijk 4 weken niet gewassen is) en een uitgelubberde olifantenbroek draagt, mag wel de tempel in. Toch zullen ze toeristen met mooie show of skin niet binnenlaten. Jana was vandaag de boosdoener, zij had zo’n beetje alles aan wat je niet mocht bij de ingang van de tempel.

Voor ons was de tempel ervaring vooral de 369 treden beklimmen, genieten van het uitzicht en een kijkje nemen bij de monniken. Maar de echte tempel ervaring is toch wel foto’s van andere toeristen verbeteren door er zelf bij te staan. Mijn lievelings is toch wel de toevoeging van ome Erwin en mij op de foto met een Japans dames 11tal.

Eind stop: Het hotel. We zijn veilig terug gebracht en hebben voor de 4e keer de volledige cd van de beegee’s geluisterd, maar veilig thuis waren we. We hebben de dag afgesloten bij de nightmarket. Ik kan niks anders zeggen dan: ‘Heerlijk gegeten’.