Chiang mai

Vanochtend kwamen we erachter waarom iedereen om 8 uur al sliep. We werden door het schelle gekakel van al onze buren om half 7 wakker gemaakt. 

Aangekomen in Chaing mai konden we ons meteen al voorstellen hoe de watervallen eruitzagen, want deze landden op ons. In de stromende regen stonden we uit te zoeken hoe we bij ons hotel moesten komen. We hebben maar toegegeven aan een van de aasgieren die ons maar wat graag wilde brengen. Een toerist is een klant en die hebben ze hier niet veel in het laag seizoen. Dat heb je ook wel snel door als je om de vijf minuten wordt nagetoeterd. Na een tijdje kan het geen toeval meer zijn, ze vinden me vast niet ALLEMAAL een lekkerding. 

Het hotel bleek 2 min van het station te zijn. We zijn opzoek gegaan naar broodjes voor ons ontbijt. Rijst kan je overal kopen, maar een gewoon broodje is nergens te bekennen. We hebben dus maar opzoek naar brood meteen het stadje verkend. Chiang mai is op zichzelf niet heel groot, je bent er zo doorheen. Je hebt de ‘oude stad’ en een nieuwer gedeelte waar wij verblijven in een prachtig tropisch hotel. 

De stad is voor toeristen wel DE plek om te verblijven, want dit is een doorreisplek. Vanuit Chiang mai kan je van alles doen. Er worden hier verschillende tours aangeboden waarmee je kan ziplijnen, raften, naar de nightmarket gaan en bijvoorbeeld de beroemde Doi suphet tempel bezoeken. 

Toen we uiteindelijk ons broodje hadden gevonden hebben we ook meteen een Thaise Engel ontmoet (je ziet haar hieronder op de foto’s). Zij vertelde ons wie we wel en niet konden vertrouwen, wie wel en wie niet de beste tours aanbood en wat normale prijzen zijn om te vragen. Dankzij haar hebben we onszelf spontaan ingeschreven voor een traditionele Thaise kookcursus die we meteen vanavond hebben gedaan. 

We liepen terug naar ons hotel. Zoals altijd werd er getoeterd, werden we aangesproken en werd er onterechte interesse in ons getoond om ons geld af te kunnen troggelen. We liepen zoals gewoonlijk door maar Martha bleek opeens zeer geïnteresseerd. Jana, Ome Erwin en ik liepen een eindje door en bleven iets verderop wachten totdat ze die Thai eindelijk had afgeschud, maar ze kwam met haar afdinghoofd en zelfverzekerde loopje ons tegemoet. Ze had iets beters geregeld. Morgen zouden we door die man opgehaald worden en brengt hij ons naar de zogenaamde sticky watervallen, de Doi supeth tempel, langs apen en de Karen village (de langnekken) en dat voor nog geen 26,-. 

Klinkt als een top deal natuurlijk. Ik was nog een beetje achterdochtig, maar dat bleek onterecht. Daar kwam ons mannetje aangereden in een gloednieuwe Toyota Auris. Hij zei dat het ging regenen en dat hij ons wel even snel bij ons hotel afzette, het was toch op zijn weg naar huis. Ik was erg verbaast van deze vriendelijkheid en zette hem maar even op de foto. Ik denk dat deze man allang blij was met wat klandizie in het laagseizoen. 

In het hotel zijn Jana en Martha nog even gaan zwemmen, maar ik moest me mentaal voorbereiden op de kookcursus. Mensen die mij kennen weten dat ik net een ei kan omdraaien dus dit wordt nogal een uitdaging. 

De kookcursus was top. We kregen les van mam (Spreekt het uit als: Yes ‘M’am’). We hebben Emma (uit London) en Tjet (uit Singapore) ontmoet. Mam nam ons mee over de markt en liet ons van alles proeven en ruiken. Zien hoe zij allemaal groentes kocht op de markt was super leuk. De Thaise bevolking is super vriendelijk naar elkaar. Je kan zien dat Mam haar werk vrolijk doet. We hebben bij Mam thuis zes verschillende gerechten gemaakt die we van ze lang zal ze leven niet op kregen. Natascha (de tante van mij en Jan, de zus van Martha en de schoonzus van Ome Erwin) zal toevallig vandaag ook lang leven, we hebben haar beloofd een traditionele Thaise maaltijd te koken als we terug komen. 

Ik denk dat we beter tot morgen kunnen wachten met het prikken van de datum, want als we vannacht allemaal aan de schijterij gaan kunnen we beter thuis beter Thais bestellen.