Koh Samed part 2

Met de stalende zon als filter wordt alles mooier. Jammer genoeg was deze filter nergens te bekennen vandaag dus liepen wij zonder roze bril op rond het eiland. 

Voorbij ons stukje eiland richting iets dat centrum genoemd werd, kwamen we half China tegen. De route voor voetgangers die volledig door resorts, restaurants, keukens, strand en winkels verliep zat vol met etende Chinezen. In groepen van honderden zaten ze bij elkaar raar eten te eten (vooral veel eten ze rauw, wat duidelijk niet rauw bedoeld is), vreemde woorden te schreeuwen met rare kleding en accessoires om en aan. Door de drukte liepen wij verder. 

We kwamen langs een school waar kinderen in dezelfde schooloutfits aan het lunchen waren en liepen langs, lichtelijk overdreven, duizend zwerfhonden. Het meest van de tijd kwamen we verder langs verrotte gebouwen, gore straten en stukken natuur die zich aan hun laatste stukje groene glorie vasthielden, maar eigenlijk maar beter konden accepteren dat ze as vuilnisbelt gebruikt werden. 

Volgens Martha en Ome Erwin was het 10 jaar geleden wel anders. Er lag nergens asfalt en de wegen waren van zand en grond. Minder dan de helft was nog maar bebouwd en het eiland was zeker de moeit waard. Maar 10 jaar geleden speelde ik buiten met een skelter dus wat heb ik daar nu nog aan? Wat ik vooral apart en onbegrijpelijk vind is, dat wanneer al de verdere bebouwing dus in de laatste 10 jaar neergezet is en dus eigenlijk als ‘nieuwbouw’ verklaard mag worden, ze het niet meteen even netjes neerzetten. Als een gebouw toch nog zo jong is, mag je toch verwachten dat het met enig geduld, professionaliteit en aandacht neergezet is. Niets blijkt minder waar. 

Het eiland moet het dus ècht van de stranden hebben, maar zelfs die zullen, ben ik bang, in de aankomende jaren sneuvelen. De gehele dag wordt er zand van het strand geschept in plastic zakken, naar wie weet waar. Daarnaast is het stuk stand bij de Chinezen kant overbevolkt en bij de pier verplastict. Laat ik maar helemaal niet beginnen over de nieuwe ‘pier’ die er als een hoop beton en plastic midden op een prachtig stuk strand bij ligt. Zonde. 

Ten overstaande van dit alles staat midden op dit eiland een gigantisch, prachtige tempel. De tempel staat nog in de steigers maar er is al goed te zien hoe het gaat worden. Met een enorme look-a-like boeddha op een berg laten ze wel zien dat als ze hier iets vereren, ze dat ook wel goed doen. 

Maar hey! Onze dag was zeker niet verpest door de ontdekking van de verwaarlozing van dit eiland. Sterker nog, Jana en ik hebben er een geheel nieuwe ervaring bij. We hebben allemaal een Thaise massage genomen. Erg zorgvuldig had Martha de masseuses uitgekozen. Ik had me voorbereid om in 6 verschillende hoeken gelegd te gaan worden, maar het viel mee. Ik denk dat we de lieflijke versie hebben gekregen. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat het de 300 Bath waard was. 

De nieuwe ervaringen bleven maar niet ophouden toen Ome Erwin ons het Indonesisch fruit: Rambutan liet proberen. Hoe we dat vonden is prachtig vastgelegd in de bijgevoegde foto’s. 

Vanavond hadden we weer eens een entertainment dinner. Om even in positieve sferen te blijven, was het eten weer eens verrukkelijk. We hebben vanavond twee ‘hot plates’ besteld met daarop garnalen en vlees. Beste, niet overdreven, ooit. Het lijkt wel alsof ik zwaar overdrijf of dat ik een zwakte heb (zoals de blognaam zou kunnen doen denken) voor rijst, maar het eten is hier elke dag weer overtreffend beter. 

De entertainment van vanavond was een Thaise familie die uiteten was met een blanke westerse man. Zoals wij hadden verwacht en zoals het ook gebeurde mocht die man voor zo’n 15 man betalen en dat zorgde er zeker niet voor dat deze 15 man bescheiden bestelde. Zoals wij ook al aan zagen komen liep deze man na de betaling hand in hand met een van de Thaise vrouwen die hij duidelijk niet kon verstaan achter het gezelschap aan. We dachten allemaal hetzelfde: ‘deze man had 16 nieuwe vrienden gemaakt en vond ze zo lief dat hij ze op een etentje trakteerden’. Wat een aardige man. 

Toepen was vanavond weer de afsluiter en zoals ik beloofd had zal ik dit benoemen. Ik ben volledig ingemaakt.