National park Krabi

Volg de rode scooter maar, want ik ben vandaag de reisleidster. Op Google maps stond: ‘nog 38km’ voordat we bij de watervallen in het National Park van Krabi zouden zijn. 

Ik kan je zeggen dat scooter rijden door de bossen, op zandpaadjes, langs de snelweg en met de meest prachtige, bergachtige uitzichten een van de leukste ervaringen van deze vakantie is tot nu toe. Met de wind in je haren, de TomTom in mijn voorvakje en met de rest in mijn achteruitkijkspiegels was dit al een topdag. 

Onderweg heb ik geen foto’s kunnen maken, want concentreren op de route, het links rijden en de gaten in de soms niet eens geasfalteerde weg was al moeilijk genoeg. 

Het scooterrijder ging zo goed, dat we bijna vergaten te ontbijten. We kwamen aan bij iets dat zich voordeed als een supermarkt. Martha vertrouwde de croissants daar niet, dus zij stond, ter amusement van de caissière, het enige echt verse uit de winkel te eten, een wortel. 

Toen we na anderhalf uur ook nog eens daadwerkelijk, tegen alle verwachtingen in, op de plaats van bestemming kwamen, was dat helemaal het toppunt van onze tour. 

We kwamen aan bij het nationaal park. We parkeerde onze scooters en gingen de klim tegemoet naar de waterval. Richting de waterval liep je door een jungle. De geluiden die je vanuit de hoge bomen kon horen waren van minstens 10 verschillende dieren. We waren de enige in het park en hadden van agressieve apen gehoord van onze buren, dus liepen we daar met onze tassen vastgeklemd langs alle geluiden. 

Tussendoor had ik een kleine paniekaanval toen er een mier een aantal keer in mijn enkel stak en niet los wilde laten ondanks dat ik hem drie keer weg probeerden te schieten. Ome Erwin heeft me gered. Als me enkel binnenkort moet worden afgezet begrijpt iedereen dus nu waarom. 

Aangekomen bij de waterval. Wat was het onbeschrijfelijk mooi. Zoiets is niet op camera vast te leggen. De foto’s die gemaakt zijn, vielen mij terug gekomen in het hutje, echt tegen. God heeft de natuur waarschijnlijk gewoon gewatermerkt. Alleen de originele beelden zijn toegestaan. 

Ik kan misschien wel een goede vergelijking geven van hoe het eruit zag. Gister bij de rotsen en de zee was de sfeer meer Pirates of the Carribean. Vandaag in het park was het meer een Indiana Jones vibe. 

Bovenaan de waterval aangekomen zagen we een soort privé strandje. Daar hebben we gezwommen en ons een tijdje vermaakt. 

Voor het donker zijn we uit het park gegaan. We hadden geen zin om apen oogjes naar ons te zien staren terwijl je je weg in het donker terug probeert te vinden en je spullen brutaal van je worden gejat. Niemand zit te wachten op seizoen 3 van naked and afraid Thailand style. Op de terugweg was het wat minder gezellig, toen Ome Erwin en ik bijna zonder benzine zaten en het met bakken uit de hemel stortten. We zijn weze schuilen bij een huis/halve supermarkt en zijn uiteindelijk weer veilig thuis gekomen. 

Vanavond zijn we naar de beroemde Nightmarket van Krabi gereden. We hadden hoge verwachtingen, maar eenmaal daar aangekomen stonden er 6 kraampjes, een uithangbord en een podiumpje met een zangeres die een valse half Engelse, half Thaise Bruno Mars aan het nazingen was. We zijn maar gegaan en hebben gegeten bij de moslims om de hoek.

De plastic stoeltjes waar we op aten waren chiquer dan anders. Dit was bijna een Thaise dinnershow. We konden meekijken met het dinner van een Aziatische familie. Het rare voedsel dat daar op tafel stond, de snelheid waarmee de stokjes iedere rijstkorrel opraapten en de slurpgeluiden die zij maakten zorgde voor een en al entertainment. 

Later deze avond heb ik voor het eerst deze vakantie gewonnen met toepen. Erg beschamend na 7 dagen, maar ik zal het toch maar benoemen. 

Jana en ik kunnen de dag afsluiten met het gevoel dat onze moeder trots op ons is. We hebben namelijk met de hand onze kleding gewassen. Onze zelf uitgevonden waslijnen hangen door onze gehele hut. 

Voor nu zeggen wij slaaplekker.