Pattaya
Een Ananastong is wat je krijgt als je te veel ananas achter elkaar eet en je tong voelt als een tintelende bal met haar. Dit is dus echt een ding. Ik zou zeggen probeer het een keer uit.
We liggen net als gisteren weer aan een veel te perfect zwembad. Perfect omdat het zwembad immens groot is en twee barren in het water heeft. Ik heb altijd al eens aan een onderwater bar willen zitten.
De afgelopen twee dagen hier in Pattaya waren een tropische belevenis. Gisteren meer het tropische regenwoud en vandaag wonderbaarlijk genoeg tropisch zonnig.
Deze post zal weer een educatief doel hebben, dus goed opletten. Als je denkt dat de zon niet schijnt, puur omdat je hem niet kan zien, dan heb je het fout. Als je denkt dat het niet uit maakt dat het land waarin je je nu bevind dicht bij de evenaar ligt, dan heb je het fout. Als je denkt dat je in de schaduw niet kan verbranden en dat je na toch al wel bijna een maand iets van een zonwerende gloed over je heen hebt, dan heb je het al helemaal fout.
Het is gelukt. Die twee zonnestralen van gisteren hebben me te pakken gehad. De hele dag heeft het af en aan geregend, ik ben nooit uit de schaduw geweest, maar had me niet ingesmeerd. Nu ben ik dus rood en Jana ook. Onze straf is dus dat we vandaag met bloedhete zon onder onze handdoek in de schaduw liggen.
Ik wist het al langer, maar voor de mensen die net zo wit zijn als ik en Jana, De tip van de dag. Smeer je in.
Voor familie en vrienden die ons al wat langer kennen dan vandaag weten dat dit nogal een dingetje is. Met de huid van praktisch een albino is het ook een kwestie van tijd voordat je niet meer zonder schaamte over straat kan. Ik ging zoals gewoonlijk weer met een te grote mond het vliegtuig in. ‘Ik zou deze zomer toch wel echt een keer bruin terug komen’. Om mijn eer een beetje in takt te houden laat ik de foto’s daarom maar achterwegen. Ik zal er mijn levensmissie van maken om niet meer biggetjes roze te zijn wanneer ik weer in Nederland aankom.
De verbazing van vandaag, ofnouja, eigenlijk al de hele vakantie, is toch wel het gedrag van de Chinezen. Op dit moment speciaal het zwemgedrag. Ten eerste wil ik niemand over een kamp scheren, maar de Chinezen die ik heb gezien kunnen niet zwemmen. Ten tweede àls ze al zwemmen, doen ze dat met een gehele garderobe aan. Met een hele garderobe bedoel ik: te grote hoeden, wetsuits, shirts, driekwartbroeken, hoge sokken, leggings enzovoort... het liefst dragen de volwassenen ook nog een zwemband. Het zorgt voor vermaak als je telefoon is uitgevallen, dus ik klaag er niet over.
Vanavond zijn we na het eten op missie gegaan. Opzoek naar souvenirs. Gisteren kwam het besef dat we hier nu bijna een maand zitten, nog twee dagen te gaan hebben en nog niks gekocht hebben. Naast de foto’s moeten we toch wel iets van een bewijs meenemen dat we hier zijn geweest.
Tijdens de missie werden we al snel afgeleid door een kleding winkel met uitverkoop. We zijn zwak, ik weet het. Erg tevreden met onze aankopen en met een uitgestelde missie zijn we terug naar huis gegaan.
We stapten uit het winkelcentrum en een deken van hitte viel over ons heen. Het voelde alsof je de douche op een net iets te hete stand hebt staan. Je moet even door de hitte om je huid te laten wennen aan de temperatuur. Zo voelde het, alleen dan kan je de kraan niet meer uitzetten. Gutsend van het zweet zijn we naar huis gelopen. Ik kan het wel mooier maken dan het is, maar we weten allemaal dat iedereen het echte verhaal wil.
Zoals we al wel vaker hebben gedaan eindigde we in de mac voor een ijsje.
We liggen net als gisteren weer aan een veel te perfect zwembad. Perfect omdat het zwembad immens groot is en twee barren in het water heeft. Ik heb altijd al eens aan een onderwater bar willen zitten.
De afgelopen twee dagen hier in Pattaya waren een tropische belevenis. Gisteren meer het tropische regenwoud en vandaag wonderbaarlijk genoeg tropisch zonnig.
Deze post zal weer een educatief doel hebben, dus goed opletten. Als je denkt dat de zon niet schijnt, puur omdat je hem niet kan zien, dan heb je het fout. Als je denkt dat het niet uit maakt dat het land waarin je je nu bevind dicht bij de evenaar ligt, dan heb je het fout. Als je denkt dat je in de schaduw niet kan verbranden en dat je na toch al wel bijna een maand iets van een zonwerende gloed over je heen hebt, dan heb je het al helemaal fout.
Het is gelukt. Die twee zonnestralen van gisteren hebben me te pakken gehad. De hele dag heeft het af en aan geregend, ik ben nooit uit de schaduw geweest, maar had me niet ingesmeerd. Nu ben ik dus rood en Jana ook. Onze straf is dus dat we vandaag met bloedhete zon onder onze handdoek in de schaduw liggen.
Ik wist het al langer, maar voor de mensen die net zo wit zijn als ik en Jana, De tip van de dag. Smeer je in.
Voor familie en vrienden die ons al wat langer kennen dan vandaag weten dat dit nogal een dingetje is. Met de huid van praktisch een albino is het ook een kwestie van tijd voordat je niet meer zonder schaamte over straat kan. Ik ging zoals gewoonlijk weer met een te grote mond het vliegtuig in. ‘Ik zou deze zomer toch wel echt een keer bruin terug komen’. Om mijn eer een beetje in takt te houden laat ik de foto’s daarom maar achterwegen. Ik zal er mijn levensmissie van maken om niet meer biggetjes roze te zijn wanneer ik weer in Nederland aankom.
De verbazing van vandaag, ofnouja, eigenlijk al de hele vakantie, is toch wel het gedrag van de Chinezen. Op dit moment speciaal het zwemgedrag. Ten eerste wil ik niemand over een kamp scheren, maar de Chinezen die ik heb gezien kunnen niet zwemmen. Ten tweede àls ze al zwemmen, doen ze dat met een gehele garderobe aan. Met een hele garderobe bedoel ik: te grote hoeden, wetsuits, shirts, driekwartbroeken, hoge sokken, leggings enzovoort... het liefst dragen de volwassenen ook nog een zwemband. Het zorgt voor vermaak als je telefoon is uitgevallen, dus ik klaag er niet over.
Vanavond zijn we na het eten op missie gegaan. Opzoek naar souvenirs. Gisteren kwam het besef dat we hier nu bijna een maand zitten, nog twee dagen te gaan hebben en nog niks gekocht hebben. Naast de foto’s moeten we toch wel iets van een bewijs meenemen dat we hier zijn geweest.
Tijdens de missie werden we al snel afgeleid door een kleding winkel met uitverkoop. We zijn zwak, ik weet het. Erg tevreden met onze aankopen en met een uitgestelde missie zijn we terug naar huis gegaan.
We stapten uit het winkelcentrum en een deken van hitte viel over ons heen. Het voelde alsof je de douche op een net iets te hete stand hebt staan. Je moet even door de hitte om je huid te laten wennen aan de temperatuur. Zo voelde het, alleen dan kan je de kraan niet meer uitzetten. Gutsend van het zweet zijn we naar huis gelopen. Ik kan het wel mooier maken dan het is, maar we weten allemaal dat iedereen het echte verhaal wil.
Zoals we al wel vaker hebben gedaan eindigde we in de mac voor een ijsje.
Reacties
Een reactie posten